A lingua galega nos novos Estatutos (I)

A elaboración duns novos estatutos viña imposta pola Lei de ordenación universitaria (a tan contestada LOU, sobranceiramente na nosa Universidade), co obxecto de que a máxima norma universitaria se adaptase ó novo marco lexislativo.

Ó anteproxecto1 aprobado pola Comisión de Estatutos o 11 de abril de 2003 e que lle foi presentado ó Claustro, órgano que o debateu durante os días 19, 20 e 21 de maio, apuxéronselle 312 emendas, seis das cales tiñan que ver co ámbito da lingua.

A primeira emenda presentada tiña como obxectivo que os Estatutos se redacten nunha linguaxe non sexista, ben utilizando xenéricos cando for posible (profesorado, alumnado, dirección, etc.), ben recollendo a dobre posibilidade masculino/feminino (rector/a, valedor/a, director/a...). Como emenda non foi aceptada, aínda que si se terá en conta na redacción.

A redacción do artigo 3 do anteproxecto era idéntica á dos anteriores Estatutos (1): ' 3.1 A lingua galega é a lingua propia e oficial da Universidade de Santiago de Compostela. Tamén é oficial a lingua castelá como lingua oficial do Estado. 3.2 A Universidade de Santiago de Compostela promoverá, no marco das súas competencias, accións que contribúan á normalización e ó desenvolvemento da lingua galega.' Sen embargo, unha emenda presentada á alínea 3.1 e unha transacción sobre ela deixaron a redacción deste punto como segue: 'A lingua galega é a lingua propia da USC'.

Sobre esta redacción, non cabe dúbida de que o ordenamento xurídico superior (Constitución, Estatuto de Autonomía, Lei de normalización lingüística) xa recolle o carácter oficial do galego e do castelán, polo que fica garantido o dereito de todo cidadán a que os seus procedementos non atopen pexas por razón do idioma que utiliza. Tamén o carácter de lingua propia se recolle na Lei de normalización lingüística, e alén das connotacións afectivas que se lle poidan supoñer, presenta importantes consecuencias de índole xurídica, segundo as interpretacións do Tribunal Constitucional: lingua propia é aquela que deben utilizar de xeito preferente as administracións públicas.

Foi desbotada unha emenda de engádega dunha nova alínea a este mesmo artigo, que procuraba o respecto á liberdade ortográfica individual 'en canto non se conseguir unha normativa de consenso'.

As tres emendas restantes enmárcanse nos procesos de fixación dos cadros de persoal e de selección, tanto do Persoal Docente e Investigador (PDI) como do Persoal de Administración e Servicios (PAS), e pódese ver no seguinte artigo <http://ocartafol.usc.es/con_creto.asp?OCartafol=8&Artigo=50 >.

(1) http://www.ti.usc.es/lexis/doc/ESTATUTOmenu.html