Trataremos aquí os criterios e convencións gráficas para escribirmos as referencias bibliográficas. Esta proposta non é a única forma de facelo, pero é a máis seguida. Entre corchetes [ ] van as combinacións de teclas que se deben aplicar en Word.

As bibliografías preséntanse con sangría francesa [formato>parágrafo]: a primeira liña máis á esquerda cás posteriores, e as referencias bibliográficas débense ordenar alfabeticamente polos apelidos do autor [táboa>ordenar].

É a primeira información que aparece nas referencias bibliográficas e consta dos apelidos e o nome do autor, por esta orde. Os apelidos deben ir escritos en versais [control + maiúsculas + L], o nome aparecerá despois dunha coma, en redonda.

Fernández Rei, Francisco

Cando son dous ou tres autores, a referencia alfabetizarase polos apelidos do primeiro. Os seguintes aparecerán citados polo nome e apelidos, e separaranse entre si por punto e coma (;) ou por unha barra inclinada (/).

Álvarez, Rosario; X.L. Regueira; H. Monteagudo.

Cando son máis de tres, a referencia alfabetizarase polos apelidos do primeiro autor. Este pode ser o editor, o coordinador ou o director da obra; neste caso debermos acompañar a correspondente abreviatura entre parénteses (ed.), (coord.), (dir.) e despois a expresión "e outros" ou "et al."

Dubert García, Francisco (coord.), et al.:

Se hai varias obras do mesmo autor, ordenarémolas cronoloxicamente e só poñeremos o encabezamento na primeira. Nas seguintes referencias usaremos o guión longo (—) [inserir>símbolo].

Martínez de Sousa, J: Diccionario de ortografía técnica. Salamanca. Fundación Germán Sánchez Ruipérez, 1987. ¿

— Diccionario de tipografía y del libro. Madrid. Paraninfo (3.ª ed.), 1992. ¿

Neste caso, para ordenar alfabeticamente debemos usar o salto de liña [maiúscula + enter] no canto do salto de parágrafo [enter]. Así, cando mandemos facer un ordenamento alfabético, aquelas que estean separadas por un salto de liña serán consideradas de maneira inseparable.

Se o autor é unha institución terá que aparecer o seu nome completo en versais [maiúscula + Control + L]. As institucións preséntanse de maior xeneralidade a menor. Sepáranse por puntos.

Xunta de galicia. Consellería de educación e ordenación universitaria: Informe sobre a lingua galega. Santiago, 2002.

Os títulos póñense en cursiva [control + k]. Deberán ir no seu idioma orixinal no caso de non estaren traducidos, e despois podemos poñer a traducción entre corchetes []. Isto tamén vale para títulos con alfabetos diferentes ó latino.

Timbal-Duclaux, L: L’écriture créative [A escritura creativa]. París. Retz. 1986.

Irán entre comiñas latinas (" ") –que non se deben confundir coas saxonas (« »)– e en letra redonda. O libro ou a publicación onde está recollido irá en cursiva e faise mención a el despois de "en".

Méndez Ferrín, X.L.: "Unidade lingüística galega" en O Porvir da lingua galega. Lugo, 1968. Páx. 13-18.

Teses publicadas

Apelido(s), Nome: Título da tese. Nome da universidade. Facultade (ou escola), ano de presentación na universidade. Lugar de edición: Editorial, ano de publicación.

Méndez Casariego, Raúl: Estudio dos fangos das Ría Altas. Universidade de Santiago de Compostela. Facultade de Bioloxía, 1998. Santiago: Xerais, 2000.

Teses sen publicar, memorias e proxectos de fin de carreira

Apelido(s), Nome: "Título da tese". Lugar de Edición: Nome da universidade. Facultade (ou escola), ano de presentación na universidade. [Tese de doutoramento].

Dubert García, Francisco: "O galego na comarca de Santiago". Santiago: Universidade de Santiago. Facultade de Filoloxía, 1996. [Tese de doutoramento].

Se fose un proxecto de fin de carreira, unha memoria ou outro tipo de traballos cítanse igual cás teses sen publicar, aínda que –loxicamente- hai que poñer entre corchetes que se trata dun [proxecto de fin de carreira].