O punto e as comas

O punto

O punto indica a fin dunha oración ou dun período. Sinala unha pausa e obriga a escribir con maiúscula a seguinte palabra. Se hai cambio de parágrafo chámase punto e á parte. O punto seguido e o punto e á parte indican as maiores pausas que se fan nun texto (maior que a indicada pola coma, o punto e coma ou os dous puntos).

Punto e seguido
Cando unha maiúscula inicial abre unha oración o punto e seguido cérraa. É dicir que todas as frases que empezan con maiúscula rematan tamén con punto. Como exemplo vale esta mesma oración que rematamos agora con este punto.
Punto e á parte
Utilízase para separar parágrafos e marcan ideas diferenciados.

Punto e final
Utilízase para marcar a fin dun texto.

Outros usos do punto:

• O punto utilízase tamén no final das abreviaturas (Sr. dpto. Fac.)
• Pódese utilizar tamén nas representacións das horas (19.14). Neste caso
  non deberemos poñer espazo entre o punto e a cifra que marca os minutos.

Non debe utilizarse o punto:

• Na representación dos Símbolos do Sistema Internacional. (cm.; km.)
• Nas siglas (OTAN; ONU)
• Non se utiliza cando escribimos o ano (2000, 1999).

Cando escribimos cifras é preferible marcar os milleiros cun espazo no
sitio do punto (120 000 € mellor ca 120.000 €)

As comas
Unha coma pode realizar ao redor de trinta funcións diferentes. Linares (1979), nun intento de sistematizar o seu uso, fai unha distinción entre dous grupos que resulta moi interesante. No primeiro grupo inclúe as comas que van soas (chámalles coma-1); no segundo inclúe as que funcionan por parellas 1 (coma-2):

COMA-1 ou  COMA SOA. Colócase entre dous elementos e separa ideas e conceptos:

• En numeracións: Isto é bo, bonito, barato
• Por omisión do verbo: O carballo é grande, o castiñeiro, máis.
• En fórmulas: Señora, prégolle que consulte ...
• En datas: Lugo, 1 de xaneiro...

COMA-2 ou PARELLA DE COMAS. As comas colócanse ao comezo e ao final dun mesmo elemento. Introduce incisos e úsase:

• En aposicións: A capital de Galicia, Santiago de Compostela, é unha cidade monumental
• Cando se cambia a orde dos elementos dunha oración
• En subordinadas (circunstancias, causais, relativos)
• Con marcadores textuais como acerca de, por outra banda...

Estas aclaracións pódennos servir para non cometer erros de puntuación que proveñen de fixarnos na entoación, o que pode provocar erros como estas:

* O castiñeiro, estalle deixando o sitio a outras especies, o que provoca un grave impacto.
(Sobra a primeira coma: o suxeito e o seu predicado non deben ir separados por comas. Aínda que na fala se pode facer unha certa pausa, esta non debe ir reflectida na escrita.)
* Os mariñeiros aínda que son conscientes de que as súas prácticas van acabar co mar, non poden parar por estaren metidos nunha cadea de intereses.
(Falta unha coma entre mariñeiros e aínda.)
* Non quero evidentemente, poñerte en evidencia.
(Falta unha coma antes de evidentemente.)

A utilización apropiada dos signos de puntuación é fundamental para unha correcta interpretación do que queremos expoñer, polo que hai que poñer atención na súa correcta utilización.

(Tirado de "Aspectos formais dos documentos")