Unha vez viaxaba cunha nena e un rapaz pequenos nun tranvía.
A nena pertencía á miña veciña, o rapaz a unha curmá e o tranvía á empresa de transportes.
A nena chamábase Jana e non tiña nin catro anos.
O rapaz tiña seis anos e chamábase Odon, o que aínda hoxe lle reprocha á miña curmá tódala parentela.
A nena tiña un abrigo de cor rosa, o rapaz ningún.
O tranvía era vermello.
Ocorría en Praga.
Os billetes non nos resultaron caros.
Un para adultos e outro para nenos.
Jana aínda non chegara á idade cando un ten dereito a mercar un billete.
Porén, acadou o resgardo do billete, como a maioría dos nenos.
Teño o costume de contentar ós nenos.
Por iso dinlle a Odon o billete de adultos e eu quedeime co de neno, coa súa denigrante banda azul.
Odon estaba moi orgulloso mentres tremaba o seu billete de adulto de xeito discretamente indiscreto.
Cando chegou o revisor estaba mergullado nun debate moi interesante cos nenos: de onde ven o vento en realidade.
Sabía que o vento é unha corrente de aire pero quen corre con el ou incluso por que corre, iso non o puiden explicar moi ben.
O revisor interrumpiu as miñas reflexións.
Tiña un loden e chamábase Gogol.
Dinlle o meu billete.
O infantil, que tiña na man.
O revisor, incrédulo, mirou o billete, logo para min e despois outra vez o billete e preguntou: "Cantos anos ten vostede?"
"Vintecinco".
O revisor miroume de novo incrédulo e logo o billete e a min.
Dinme de conta.
"Vostede, señor, viaxa cun billete de neno!", afirmou o revisor. "Vostede enganou ó conductor!"
O revisor pediume dez coroas.
Ía quitarlle polo tanto o billete normal a Odon pero o revisor impediumo.
"Non lle quite o billete ó rapaz!", dixo o revisor e quitoullo el mesmo.
Neste momento a súa paciencia estaba a piques de esgotarse.
"Cantos anos ten vostede?", preguntoulle a Odon.
Odon co seu billete de adulto sentíase moi seguro de si mesmo e respondeu que trinta, sen pestanexar sequera.
O revisor quedou satisfeito pero só un instante.
Cando devolveu o billete a Odon a desconfianza apoderouse del.
Berrou: "Cantos?"
Odon rompeu a chorar.
Estaba claro que un trintañeiro reaccionaría á pregunta do revisor dun xeito distinto.
"Vostede non ten trinta anos, vostede ten sete!", dixo o revisor "e vaime dar outras dez coroas de multa".
Quixen poñer claras as cousas, e intentei explicarlle ó revisor que cambiando o meu billete co de Odon todo estaría en regra.
Pero o revisor riuse de min e dixo que aínda non tiñamos chegado tan lonxe como para que os pasaxeiros puidesen pasarse os billetes entre eles diante do revisor.
Deste xeito, tamén podería chegar a suceder que todo o tranvía viaxase cun único billete.
Non prolongarei máis o asunto.
Na comisaría explicáronme que molestar a un revisor de servizo é un delito máis grave que cando está fóra de servizo.