Investigadores do CIQUS (Universidade de Santiago de Compostela) obtiveron estruturas híbridas con propiedades complementarias de nanotubos de carbono de parede única e de nanotubos de ciclopéptidos auto-ensamblables.
Este é un traballo liderado polos investigadores Juan Granja e Javier Montenegro que describe a obtención dunhas estruturas de natureza híbrida que poderían ter aplicacións en diversas áreas da bioloxía ou a nanotecnoloxía.
Os resultados acaban de ser publicados na prestixiosa revista Journal of the American Chemical Society (http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ja410901r), destacando as propiedades sinérxicas e complementarias derivadas de cada tipo de nantotuboestrutura.
Por unha parte, o carácter biocompatible dos nanotubos peptídicos melloraría, entre outros, a adaptabilidade dos nanotubos de carbono en condiciones fisiolóxicas. Por outro lado, o ordenamento e as propiedades eléctricas complementarias resultan de interese para a preparación de dispositivos electrónicos nanométricos e libres de cortocircuitos. Os péptidos cíclicos se auto-ensamblan mediante enlaces de hidróxeno apilándose ye formando tubos de diámetro controlado e nanométrico, permitindo ademáis a funcionalización externa do tubo ensamblado.
Así, mediante o deseño lóxico de aneis ciclopeptídicos conseguiuse solubilizar os nanotubos de carbono en medio acuoso e, de forma recíproca, estes aumentan as posibilidades de que os aneis peptídicos interaccionen entre eles nun disolvente que compite polos enlaces de hidróxeno como a auga.
A deposición destas estruturas nanométricas e complementarias en diferentes superficies permite a obtención de nanotubos xemelos que presentan propiedades sinérxicas derivadas de cada estrutura particular e complementaria. Deste modo, a formación de redes ordenadas de nanotubos peptídicos sobre diferentes superficies permite alinear nun mesmo eixo os correspondentes nanotubos de carbono, por exemplo.
A caracterización mediante microscopía de forza atómica híbrida confirma as diferentes propiedades eléctricas de cada nanotubo (péptido: aillante; carbono: conductor) e permite a obtención de tubos híbridos similares a cables recubertos de aillante e de dimensión nanométrica.